Ik ben vereeuwigd in jouw herinneri
Ik ben vereeuwigd in jouw herinnering
Ja, het is zo
Een bekentenis die je zo graag hoorde
Gisteren, vandaag de echo
Die herhalend fluistert in je oren
Morgen zal het weg gaan
Even kan je nog genieten van de pijn
Die mij gezicht zo verbitterd
En diepe groeven vertekend uit een lijn
Mijn gezicht zal niet oplossen
In een herinnering die je koestert aan mij
Ik hoop dat je altijd plezier zult hebben
Aan mijn herfstachtige levensgetij
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Zaterdag, augustus 27, 2005 21:08 |
| Heel mooi,,,,,,, Liefs, Will |
|
| Marjolein.: | Zaterdag, augustus 27, 2005 20:23 |
| Mooi. Fictief neergezet. Liefs, Marjo. |
|
| lommert: | Zaterdag, augustus 27, 2005 20:10 |
| raak neergezet willem |
|
| psych: | Zaterdag, augustus 27, 2005 18:40 |
| zo,, heerlijk geschreven liefs,,elze |
|
| druppeltje: | Zaterdag, augustus 27, 2005 17:43 |
| hard, maar wel mooi liefs druppel |
|
