Als de maan durft schijnen
Als elke tikkende seconde
in een leeg universum van ruimte
zo staat haar angst voor mij,
ongewild ongrijpbaar.
Mijn lekke, komvormige hand
een beker voor haar bittere tranen.
Regen van milde speldeprikken stroomt
door de porieën van mijn broze lijf.
Haar angstige verdriet
bonst in mijn borst
als een bezetene
op de poort van verlossing.
Bij het sterven van de zon
kruip ik troostend in haar armen,
verstomd door de diepte van perfectie.
Zij, een Helena voor mij, Paris.
in een leeg universum van ruimte
zo staat haar angst voor mij,
ongewild ongrijpbaar.
Mijn lekke, komvormige hand
een beker voor haar bittere tranen.
Regen van milde speldeprikken stroomt
door de porieën van mijn broze lijf.
Haar angstige verdriet
bonst in mijn borst
als een bezetene
op de poort van verlossing.
Bij het sterven van de zon
kruip ik troostend in haar armen,
verstomd door de diepte van perfectie.
Zij, een Helena voor mij, Paris.
Reacties op dit gedicht
| poky: | Maandag, augustus 29, 2005 18:49 |
| heel heel mooi,poky | |
| Janesh Handra: | Maandag, augustus 29, 2005 16:09 |
| Juffrouw Maan, U is té goed, maar u gelieve dat niet te veranderen want het maakt u tot een zeer aangenaam personage. En daar u aandringt dien ik te bekennen dat dit een nieuw werkje is, gebaseerd op een jongedame die ik kortelings in mijn leven heb mogen verwelkomen en die zich op korte tijd op een warm plaatsje in mijn hart heeft genesteld. Even warme groet, Janesh |
|
| maneschijn: | Maandag, augustus 29, 2005 15:24 |
| Hier is enkel een enorme respectvolle stilte gepast. U was mínder getalenteerd, zei u? Ik geloof dat u uw zelfbeeld dan toch maar even ernstig hard moet herzien. Mag ik even vragen of het een oud werkje is of een nieuw? In beide gevallen blijft het ... onnoemelijk prachtig. Warme groet, juffrouw maan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janesh Handra | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||