Wie het laatst
lachen mijn ogen bittere tranen
lang uitgesleten paden
de raakbaarheid
van een verdorven ziel
als ijs op dode huid
braken de muren
toen de woordeloosheid viel
geopende monden
met klanken reeds op de tong
klapten tandenbrekend dicht
zwijgplicht, en het genot
van uitstellen
het laatste oordeel
pas op het einde te vellen
L.Bert: | Dinsdag, augustus 30, 2005 00:04 |
Ik snap het niet. Heb bewondering voor de schrijver en hen die dit begrijpen, dat wel. Maar toch begrijp ik het niet. Ben ik zo dom? | |
Fata Morgana: | Maandag, augustus 29, 2005 23:36 |
Treurig raak neergezet, Fata | |
Renate-td-: | Maandag, augustus 29, 2005 23:00 |
Super! Heel mooi weer, liefs Renate |
|
caroline leeuwerck: | Maandag, augustus 29, 2005 20:54 |
mooi geschreven | |
hiljaa: | Maandag, augustus 29, 2005 20:52 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa- |
|
Marjolein.: | Maandag, augustus 29, 2005 20:44 |
En dit, prachtig. Mag ik even stilvallen? Verbazingwekkend mooi. Liefs, Marjo. |
|
Fri..: | Maandag, augustus 29, 2005 20:40 |
Geweldig weer, ik mag me nu wel fan noemen toch, van jouw werk?:P Liefs |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2005 | ||
Thema's: |