EEN VERBORGEN MOMENT
In een flits zag ik je ogen weer.
Even paniek, toch bleef ik staan deze keer.
Ik zag je kijken met die lachende uitdagende blik.
Woorden drongen tot me door wat een schik.
Onze blikken vonden elkaar in een verborgen moment.
Wat moest ik hiermee, ik was net zonder jou gewend.
Alles kwam weer bij je boven dat zag ik wel.
Het drong zich weer aan ons op dat gevaarlijke spel.
Je mond vormde woorden maar je ogen spraken een andere taal.
Wat je zei verstond ik wel maar je hart ging ook met jou aan de haal.
Ook het mijne maakte een sprong en haalde je in.
Even op die zelfde golflengte zitten, wat hadden we het naar onze zin.
En al ging je weer weg met je eigen geluk.
Toch kon onze dag niet meer stuk.
Zo moet het ook zijn dat weten we wel.
Toch in onze harten, blijven wij ook een stel.