depressie
blinkende tranen
in het morgenlicht
een puinhoop in je leven
een droevig gezicht
de lust is vergaan
niemand die verteld
welke weg
je nu moet gaan
bedreigende omgeving
een mens is in nood
niemand die zich afvraagt:
is zijn schuld zo groot?
bedelend om aandacht
zoekend naar de weg
alles zit hem tegen
vindend steeds de pech
onontkoombaar
is het dal
angstwekkend diep
zo lijkt het al
doelloos rond te dwalen
moeilijk bovendien
is er dan ook ergens
een lichtpuntje te zien?
alles is gekwetst
vernederd en bedrukt
is er iets in’t leven
wat hem is gelukt?
aan de rand van de afgrond
een eenzaam mensenkind
geen hoop meer hebbende
dat hij ooit geluk nog vindt…
Nadieh van Vugt: | Zaterdag, september 03, 2005 13:54 |
echt zo mo0i geschreven weet hoe je je voelt zo voelk me ook vaak,, hele mooie woorden uit een heel mooi mens... xXx Nadieh | |
Ebony: | Donderdag, september 01, 2005 12:55 |
wow.. *zucht* zo mooi! ik ben het met mamsiemomo eens... veel liefs. |
|
mamsiemomo: | Donderdag, september 01, 2005 00:46 |
Open je ogen heel groot... Dan zie je meer dan ..dood.. Help elkaar in het bestaan... Dan is het makkelijker om verder te gaan....... Liefs en sterkte,... |
|
L.Bert: | Donderdag, september 01, 2005 00:25 |
Triest | |
Klaes: | Donderdag, september 01, 2005 00:15 |
droefmooi neergezet Groet/Klaes |
|
Auteur: vlinderr | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 01 september 2005 | ||
Thema's: |