De voorbijganger
De voorbijganger
En zoals een zeevaarder, na lange tijd op zee, eindelijk
het land voor zich ziet rijzen waarnaar hij zo verlangde
zo zag ik haar aan de rood beklede horizon verschijnen
Daar stond ik dan in de roemrijke stiltes van de tijd
met slechts mijn ademtocht als schuchtere kameraad
en de bezinning als vrees en vijand voor de galanterie
Na mate de zeevaarders het land al beginnen te snuiven
en de kade van de haven weten te scheiden, zo zag ik haar
O rood, o hart. Zo vrouw, zo bloed. Ik ben bewierookt!
Alsof duizenden kunst’naars handen haar zachtjes duwden
en onderweg veredelden, zo werd zij groot en vol van pracht
tot daar de geur van ongeletterde bloem mij deed benevelen
Het groene gras van de hoop gemaaid tot
een gazon van oude verlangens en droevige herinneringen
waarlangs u, gevolgd door wolken wilde jasmijn
gewandeld heeft
En zoals een eenzame zeevaarder, na teveel gram en vrouw
opstaat in een oud, bruin café - en weer verlangt naar de zee
zo ontwaakte ik uit mijn roes wijl zij zacht in de verte zonk
Wederom voorbij..
F.
Reacties op dit gedicht
| ExoticBlue: | Dinsdag, januari 03, 2006 13:21 |
| De zee en haar golfslag voerden mij tot poezie. De vrouw waarnaar ik verlangde was een silhouet aan de horizon, waar ik naartoe voer. Nog voor de ziltigheid mij probeerde te ontnuchteren, was het al te laat, ze leek verdwenen, en met haar, nieuwe letters van f. Wachtend op uw terugkeer, EB |
|
| milamber: | Donderdag, september 01, 2005 18:15 |
Droomt nog even weg in stilte op de schilderachtige woorden van de heer Kuijlemans. Wat een staaltje pracht poezie. Beelden van intens verlangen, en bedroevende melancholie. groet kerwin |
|
| Innerchild: | Donderdag, september 01, 2005 16:36 |
| Wat een schrijven weer, zeg ... als ik de woorden zo vinden kon ... al zijn het er slechts enkele ... het zou me gelukkig maken ... Gegroet, heer Kuijlemans ! |
|
| Kuijlemans F.: | Donderdag, september 01, 2005 15:06 |
| Ongeletterde bloem is de wilde jasmijn. Zij was zo nabij dat zij mij bedwelmde, dronken maakte van het verfoeide genot.. wellicht was een andere zin beter op zijn plaats -Quid me nutrit me destruit- |
|
| hebus: | Donderdag, september 01, 2005 14:16 |
| een klassieker weer, beste f. graag lees ik zulks. hoewel wat oubollig, maar kom. des dichteren hart klopt ook in mij... enkel het vers:tot daar de geur van ongeletterde bloem mij deed benevelen, daar raak ik niet aan uit. quid? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2005 | ||
| Thema's: | ||