'k Wilde naar huis
Zo aarde donker en geen lichtje
weggegaan, niet naar mijn zin
aarde donker op dat eiland
dit had voor mij geen
werkelijkheidszin
Kon ook ons huisje niet meer vinden
hoorde het ruisen van de zee
maar 't ergste nog van alles
niemand liep er met mij mee
Ook mijn man liet mij daar lopen
dacht, die komt wel weer terug
hij, gezellig met zijn biertje
miste mij echt niet zo vlug
Dolend liep ik pad te zoeken
'k wilde werkelijk naar huis
maar die hele schoonfamilie
genoot van het vakantiehuis
Voelde mij daar als een eenling
ben ook nooit mee meegegaan
eens, maar nooit meer, liep 'k te denken
wat had ik mezelf aangedaan
Jannie/2-9-2005
| poky: | Vrijdag, september 02, 2005 17:38 |
| stilmakend mooi,graag gelezen,poky | |
| m@rcel: | Vrijdag, september 02, 2005 13:14 |
| Stilmakend.. en in stilte gelezen knuff/liefs m@rcel |
|
| Niniki: | Vrijdag, september 02, 2005 12:05 |
| Jeetje Janny, heel herkenbaar........het gevoel een buitenbeentje te zijn. knuffie Nini |
|
| Riann: | Vrijdag, september 02, 2005 11:01 |
| Sommige herinneringen doen dingen herbeleven...dikke knuffel | |
| hiljaa: | Vrijdag, september 02, 2005 10:44 |
| ja herkenning !! wat doen we onszelf toch dikwijls war aan! knufliefs--hiljaa-- |
|
| lommert: | Vrijdag, september 02, 2005 10:37 |
| gelukkig allemaal verleden tijd...maar sommige dingen en zaken kunnen nog wel eens opdoemen en knagen;) liefsxxwillem |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2005 | ||
| Thema's: | ||