gesloten ogen huilen niet
Gesloten ogen huilen niet
Ogen zonder leven
Maar niemand die het ziet
Goed verborgen
Achter een lach
Die pijn doet
Iedere dag
wazig verschijnt
mijn hart werd verbrijzeld
vertouwen weggenomen
gevoelens gegijzeld
achter het masker
dat ik nooit dragen zou
maar ik hield
ik bedoel hou
zoveel van je
nog niet versleten
na al die jaren
nog niks vergeten
en ik lach…
Ogen zonder leven
Maar niemand die het ziet
Goed verborgen
Achter een lach
Die pijn doet
Iedere dag
wazig verschijnt
mijn hart werd verbrijzeld
vertouwen weggenomen
gevoelens gegijzeld
achter het masker
dat ik nooit dragen zou
maar ik hield
ik bedoel hou
zoveel van je
nog niet versleten
na al die jaren
nog niks vergeten
en ik lach…
Reacties op dit gedicht
| -Black-Tears-: | Zondag, september 04, 2005 20:59 |
| Heel verdrietig gedicht... Goed omschreven, knap werk. Probeer te verwerken door te praten (ik kan er zelf dus écht niet tegen als mensen dat tegen me zeggen... Vooral omdat het waar is =P), of schrijf het in een dagboek of zo, wil ook weleens helpen... Sterkte! xxx |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, september 04, 2005 00:25 |
| mooi verwoordt en neergezet groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Gloudemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2005 | ||
| Thema's: | ||