Hoe lief.
Verwarring
lees ik alsof
chaos zich tot je
eigen paniek
meester maakt van
je hoofd.
Jouw onvoorwaardelijke
hunker drijft mij
naar weg
van meer vragen.
Ik voel jouw
zoeken
naar houvast,
niet te vinden
ogen twijfelend
aan zichzelf
en mij.
Vertedering om
iets gevonden
waarop gehoopt
zonder verwachten.
Onbevangen
bijna
naïef vertrouwen smelt
mijn hart,
zachtjes onzeker
voor het klievend
klevend warm
residu.
Wachten op
een vonk van meer
dan hoop
en twijfel.
Aarzelend delen
van wat enkel
enkel jouw
was.
Voorzichtig
kijken naar
wat wordt.
Hoopvol.