Stil verdriet!
Stil verdriet!
Opgekropt,
ingehouden,
een coccoon ontpopt,
bang dat ze haar niet begrijpen zouden!
Tranen,
inwendig blauw,
zich helemaal alleen wanen,
een klein meisje in het lichaam van een vrouw!
Schreeuwen, krijsen,
het haalt niet uit,
ze probeert zich op te hijsen,
gevangen in stil verdriet...
ik wil eruit!
-GHM-
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Dinsdag, september 06, 2005 18:31 |
| probeer altijd in je zelf te blijven geloven, zal niet altijd makkelijk zijn maar toch. Dikke knuffel m@rcel |
|
| lovegirl: | Dinsdag, september 06, 2005 17:52 |
| goed verwoord meis ik ben er ook voor je knuffels veel liefs lovegirl |
|
| Lijntje: | Dinsdag, september 06, 2005 16:41 |
| prachtig geschreven ben er voor jhe !! | |
| **a girl**: | Dinsdag, september 06, 2005 16:39 |
lieverd toch... Ik zal je proberen te helpen om eruit te komen, het gaat ons lukken! Alleen moet je blijven geloven, hoe moeilijk het ook is... If You Ever Need A Helping Hand, I'll Will Be there!!! ;) kusjes liefs... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Longo Ornella | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2005 | ||
| Thema's: | ||