Ik struikel bijna geluidloos
over wortels, trippel onhoorbaar
door het bos. Als een sprookje
kraakt in elke zucht de wind
waar stammen elke weg versperren
vinden mijn voeten het pad
dat na elke bocht een nieuwe dans
schijnt te verzinnen of een willekeurige
slingering van groensoortig verkeer.
Kleine vogeltjes maken kennelijk
de dienst uit - geen hert of zwijn
betreedt mijn horizon – en vinden
geluiden uit die lijken op wilde dieren.
Ik probeer ontspannen de warmte
te negeren en strek genietend mijn hals
om maar niets te missen van de bedrijvigheid
in een paddestoelendorpje. Kleine, ja wat?
Zouden het de smurfen zijn geweest?
sergev2005: | Donderdag, september 08, 2005 00:13 |
Wie weet ! Mooi gedicht, met graagte gelezen, Groetjes, Serge |
|
~MeLoDy~: | Woensdag, september 07, 2005 15:01 |
mooi geschreven.. gr. MeLoDy |
|
Will Hanssen: | Woensdag, september 07, 2005 14:05 |
Hé heerlijk deze wandeling, hier heb ik erg van genoten! Will |
|
Mathilde: | Woensdag, september 07, 2005 09:36 |
heerlijk dit! voortaan misschien die paddestoelen maar niet meer eten, daar ga je rare dingen van zien... ;) liefs, mathilde |
|
L.Bert: | Woensdag, september 07, 2005 00:57 |
Dit is genieten! | |
Raira (Ria): | Woensdag, september 07, 2005 00:45 |
weer een prachtig gedicht en heerlijk soepel lezend liefs en trusten Ria |
|
Sheena: | Woensdag, september 07, 2005 00:38 |
gniffel, licht en luchtig, ik ga zo vrij zijn deze morgenavond aan mijn zoontje voor te lezen bij zijn bedje, ben ik niet gewend van je, zo luchthartig, maar tis een snoesje ;-) | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2005 | ||
Thema's: |