Gebiologeerd kijk ik naar benee,
Een glimlach, opgewekt, heel tevree.
Dat ik met dit apparaat, zoveel geluid kon maken,
Je hoeft alleen maar, een kleur aan te raken.
Alle kleuren van de regenboog, hier voor me op een rij,
Wat is het leven toch mooi, oh wat ben ik blij.
En ik zink weg in mijn gedachten,
Ik voel water op mijn lip, anderen die daar om lachten.
De druppel werd groter, meer en meer water op m'n lip,
Totdat de druppel ging bewegen, de zwaartekracht kreeg grip.
Een moment van stilte, de druppel suist in alle rust,
Zijn einde tegemoet, een traan, iemand die op mijn wang kust.
Mijn gedachten verdwijnen, ik kijk op van een plas water,
De verzorger neemt me mee, is dit wat ik wilde worden later?
Was ik maar normaal, een verschil van 1 chromosoom,
Was ik maar normaal, het kan alleen in een droom.