07-09-05
gedichtenstrijd
Nimmer kan ik mijzelf vergeven
hetgeen ik haar heb aangedaan
opgesloten in een gestorven lichaam
levend met mijn hart van steen
zoek ik de rede van mijn bestaan
Dwalend tussen staande stenen
poog ik dichter bij haar te zijn
met mijn gezicht opgeheven
fluister ik zacht "het spijt me"
en schreeuw het uit van intense pijn
Knielend in het zwarte zand
een diepe zucht voor mijn laatste zeggen
om mij ooit vergiffenis te geven
een kleine traan en ik strek mijn hand
om de roos op haar graf te leggen
Maar ik durf het niet
Kim
| mienke: | Woensdag, september 07, 2005 22:25 |
| met ontzettend veel bewondering gelezen! liefs mienke | |
| m@rcel: | Woensdag, september 07, 2005 21:00 |
| stilmakend mooi Liefs m@rcel |
|
| BrokenGirl1989: | Woensdag, september 07, 2005 20:55 |
| hij is mooi en invoelend.. Succes :) Liefs, |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2005 | ||
| Thema's: | ||