mensenmenigte
een menigte mensen
ik sta alleen
en wordt er deel van
verdwijn
in het gegons
wordt meegevoerd
drijf mee
met mensenstroom
tot ik stil sta
bij mijzelf
als individu
één van de duizenden
ik sta voor mezelf
creëer
m'n eigen wereld
in de wereld
van de menigte
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Donderdag, september 08, 2005 19:06 |
| Altijd jezelf blijven....heb je hier een tijdje gemist... Groetjes, Rien. |
|
| emotiedichter: | Donderdag, september 08, 2005 18:24 |
| heel mooi kun je lang op blijven zitten voor dat je hem door hebt groetjes emotiedichter |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, september 08, 2005 16:56 |
| Prachtig Martine, dit lees ik graag! Liefs, Will |
|
| Artifex: | Donderdag, september 08, 2005 13:48 |
| Mooi hoor. Graag gelezen. Ik laat me ook weleens lekker meesleuren. :) Maar kom altijd weer terug bij mezelf. Liefs, Artifex. |
|
| Niniki: | Donderdag, september 08, 2005 13:15 |
| Zo gaat het ja. Knap neergezet. knuffie Nini |
|
| vlokje: | Donderdag, september 08, 2005 09:27 |
| Hartstikke mooi geschreven, liefs sylvia |
|
| Brigit: | Donderdag, september 08, 2005 09:08 |
| wauw ! écht heel mooi ! Maar onthoudt : je bent nooit alleen...dr zijn altijd mensen om je heen..of je ze nou goed kent of wat minder goed :-) Knuff,Brigit |
|
| remie: | Donderdag, september 08, 2005 09:05 |
| en zo hoort het...liefs Remie | |
