het donker
je hebt het ingepakt,
alvorens gevlochten,
nadat je het spinde, en ik begroef het onder de struik.
je gelaat verschijnt me als een tikkende tijdbom vol lust en sadisme verwoest.
maar ook jij weet; ik ben allang begonnen met graven.
je zou geschreeuwd mogen worden,
aan de schandpaal genageld,
vastgeketend aan je trofee der huilende geschied vervalsing
en dan vergeving:
als er een bloedtraan uit je oog rolt zal jij de leugen nog krampachtiger omarmen.
en nu de regen nou eenmaal mijn vriend is
het donker over me heen gaat
en ik terug in bed ga liggen zal ik wederom concluderen dat het donker echt niet bestaat, alleen de afwezigheid van het licht
alvorens gevlochten,
nadat je het spinde, en ik begroef het onder de struik.
je gelaat verschijnt me als een tikkende tijdbom vol lust en sadisme verwoest.
maar ook jij weet; ik ben allang begonnen met graven.
je zou geschreeuwd mogen worden,
aan de schandpaal genageld,
vastgeketend aan je trofee der huilende geschied vervalsing
en dan vergeving:
als er een bloedtraan uit je oog rolt zal jij de leugen nog krampachtiger omarmen.
en nu de regen nou eenmaal mijn vriend is
het donker over me heen gaat
en ik terug in bed ga liggen zal ik wederom concluderen dat het donker echt niet bestaat, alleen de afwezigheid van het licht
Reacties op dit gedicht
| Maikel B: | Maandag, oktober 02, 2006 21:10 |
| nadat ik het al zeker 20 keer gelezen hebt......krijg ik nog steeds kippenvel ervan....love you x maikel | |
| Hephaestus: | Donderdag, september 08, 2005 11:54 |
| Aandoenlijk mooi geschreven, een enorm compliment | |
Over dit gedicht
| Auteur: marisje... | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||