die mooie ogen
Die mooie ogen,
dat lieve gezicht,
ik wou dat het maar even,
naar mij was gericht.
Dat ik die persoon was,
die je die glimlach kon geven,
met die mooie lippen,
al was het maar even.
Dat die handen,
naar mij uitgestrekt waren,
en dat moment,
in mijn hart kon bewaren.
Maar die sterke armen,
zullen zich nooit om mij heen slaan,
die blik is altijd,
naar haar uitgegaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: twistel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||