eenzame plek
Een open weide,
Hier zit ik dan,
Ik wil alleen zijn,
Als het even kan.
Tranen vormen zich,
Tot een druppel op mijn kin,
Waar het zich laat vallen,
Het natte gras in.
Waarom kan ik deze plek,
Na zoveel zinloze jaren,
Niet meer verlaten?
Ik moet blijven staren.
Staren naar mijn verleden,
Want hier gebeurde het allemaal,
En iedere keer weet ik niet eens,
Of ik de volgende dag nog haal.
Reacties op dit gedicht
| Wishdom: | Dinsdag, september 13, 2005 17:00 |
| Oh jawel, die ga jij halen! Jij gaat niet opgeven. Niet ndat je je door dat verleden hebt heen geslagen. Je hebt pijn, heel begrijpelijk!! Maar je gaat niet opgeven. Al is het alleen maar omdat je door op te geven eigenlijk zegt: "Ok, ik ben gebroken, je hebt je zin.. Ik geef op, ik doe wat jij wilt..." Dat moet je niet doen. Je hebt al genoeg pijn gehad, je gaat hier uit komen!! En als het nodig is kan je altijd bij me aankloppen... Een dikke knuffel Wishdom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: twistel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||