Vlot
In flarden droom komt mijn leven voorbij
Het kind in de spiegel is een vreemde voor mij
Het lichaam lijkt sterk en oogt zo gezond
Maar kronkelt van pijn en verdriet op de grond
De mensen lachen en feesten en praten
en niemand die denkt aan mijn doen en laten
Ik huil en ik schreeuw, maar niemand die ziet
want eenzaamheid viert ook alleen zijn verdriet
Hoe lang houdt mijn vlot genaamd bed nu nog stand
ik kijk in de afgrond en sta op de rand
Het kind in de spiegel is een vreemde voor mij
Het lichaam lijkt sterk en oogt zo gezond
Maar kronkelt van pijn en verdriet op de grond
De mensen lachen en feesten en praten
en niemand die denkt aan mijn doen en laten
Ik huil en ik schreeuw, maar niemand die ziet
want eenzaamheid viert ook alleen zijn verdriet
Hoe lang houdt mijn vlot genaamd bed nu nog stand
ik kijk in de afgrond en sta op de rand
Reacties op dit gedicht
| verdrietige schildpad: | Woensdag, maart 02, 2016 20:57 |
| Dat moet moeilijk zijn. Ik hoop dat het ondanks alles goed met je gaat. Liefs. | |
| chocaatje: | Donderdag, september 08, 2005 19:47 |
| Wow heftig zeg. veel verdriet en eenzaamheid in te lezen.liefs mieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: Raphael | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||