Tot jou handen mij niet meer willen
Steek mij, dieper, met een gekarteld mes
Ik wil mezelf horen gillen,
tot mij stem gedemd is tot gefluister
tot jouw handen mij niet meer willen
Dit leven hou ik niet meer vol
ookal wil ik dat zo graag
Ik laat je je gang maar gaan,
zodat ik niet meer om aandacht vraag
Ik laat mezelf in een dal zwemmen
Gevult van intens verdriet
dan wacht ik tot het licht mij komt halen...
Naar een mooiere wereld,
wie wil dat nou niet...
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Donderdag, september 08, 2005 20:07 |
| Wat droevig, maar toch nog een positieve wending.. Liefs, Will |
|
| mienke: | Donderdag, september 08, 2005 19:40 |
| mooi geschreven, liefs mienke | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||