Stalker...
Bang.
Bang als mijn telefoon gaat.
Hij is weer bezig.
Hij doet me geen kwaad,
Maar toch gaat mijn hart te keer.
Waarom heb ik mijn msn gegeven?
Het zit me echt niet lekker...
Ik vertel belachelijke dingen overmezelf.
In de hoop dat hij op me afknapt.
Dat hij mijn stem toch niet zo mooi meer vind...
[ laat dit een les zijn voor iedereen, geef nooit je msn, aan vreemden!!! ]
Reacties op dit gedicht
| Paulalaatje: | Vrijdag, september 09, 2005 10:54 |
| ik snap echt helemaal wat je bedoelt!!Hoe botter hoe beter, dat werkte bij mij iig! Het is lastig, maar je komt er door heen! Succes! En praat er wel met iemand over, is niet handig om het voor jezelf te houden! | |
| Bekende vreemdeling: | Donderdag, september 08, 2005 23:02 |
| Om de daden die voort komen uit onwetendheid van 1 persoon hoeven we niet in angst te gaan leven. Als we alle contact met vreemden vermijden schiet het niet op. We moeten samen werken voor een prettig bestaan op deze aarde. Veel liefs, je medemens |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *anoniem* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
| Thema's: | ||