Lang hebben we niet echt met elkaar kunnen lachen
Vroeger was je mijn kammeraad
Mijn stuin en toeverlaat
Zat ik met een probleem,
Kon ik met jou praten.
En was jij om me heen om me hand vast te houden,
En met me te praten,en me op te beuren
Je hield me in de gaten

Nu ben je niet meer onder ons
Dat is een groot gemis
Dat hee zwaar weegt
Je levendige verschijning is voor goed uit ons leven geveegt

Maar nooid zullen we je kunnen vergeten
Daarvoor betekende je teveel
We zullen aan je terug denken met vrolijke gedachtes
en toch met een traan
want zonder het te weten,
Moesten we je voorgoed laten gaan!!!






dit gedicht is voor me vriendin
die op 18 jarige leeftyd is overleden
lees ook onze lieve T