In de donkere dagen van mijn leven
Leefde ik in een roes
De stilte was de sluier van de nevel
De nevel van de mist
In de verte mijn licht puntje
Mijn doel
Mijn gevleugelde vrijheid
In het licht daar zag ik me zelf zitten
Als kijkend naar de schimmen van mijn verleden
Hier in het heden voel ik me vrij
Gevleugeld door de liefde van de harmonie
Laat ik de schaduw achter in mijn mist
De zon van het licht
De stem uit het donker
Een schim nog niet eerder gezien
Maar in mijn dromen te zien
Gevleugeld vlieg ik verder
Met de kennis van mijn raadsgevoel
In het hier en nu
Is het licht dat mij omarmt
Niet langer opgesloten in de groei
De groei van mij
Handen aan elkaar gegeven
van mijn schim en mij.