Fluwelen klanken klonken door waar heb ik niet gestaan, naar uitgestrektom levenswijsheid te begroetenze is als water door mijn handen gegaanhet was teveel van moeten de maan heb ik bewonderd, met haar sterrende hemel tot de mijne willen makengestaan heb ik, gevloekt, gebedenom maar iets van levenswijsheid aan te raken ik heb in menige stilte mezelf gezochtin niets kon ik die wijsheid vindenhet was alsof bij het roepen ernaarzij zich aan mij niet wilde binden ik hoorde in mijn donker gefluisterhet zingen van de nacht was zo zachtfluwelen klanken klonken doorhet was de echte Liefde die de wijsheid brachtwillem
| psych: | Dinsdag, september 13, 2005 15:49 |
| prachtig neergezet gr,,elze |
|
| Klaes: | Zaterdag, september 10, 2005 10:05 |
| KLaterend mooi Groet/Klaes |
|
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 10, 2005 09:43 |
| Schitterend... Liefs en een fijn weekend Annemieke |
|
| Lia : | Zaterdag, september 10, 2005 09:38 |
| zijdezacht dicht.. knuf, Lia |
|
| hiljaa: | Zaterdag, september 10, 2005 08:09 |
| fluweelzacht gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2005 | ||
| Thema's: | ||