Wenen
Weet je hoe
een traan vloedt?
Een gebroken snaar in je gemoed,
een woord van woed.
Je voelt het rommelen vanbinnen,
je spieren kunnen het niet meer aan.
Alles zegt dat dat verdriet je verlaten moet.
Je schouders bibberen,
een verstikkend gevoel in je borst.
Alsof heel je lichaam wil uitschreeuwen:
Laat me met rust!
Je mondhoeken trekken,
Je ogen vatten vuur,
en dan komt die bevrijdende traan,
ze wachtte al een uur.
Je longen maken weer lucht,
je kan weer snikkend ademen,
je neemt je zakdoek en droogt je tranen.
En zo ga je verder…
met tranen in je gemoed,
maar je hoopt op de dag
dat je je zorgen begraven zal, zoet.
een traan vloedt?
Een gebroken snaar in je gemoed,
een woord van woed.
Je voelt het rommelen vanbinnen,
je spieren kunnen het niet meer aan.
Alles zegt dat dat verdriet je verlaten moet.
Je schouders bibberen,
een verstikkend gevoel in je borst.
Alsof heel je lichaam wil uitschreeuwen:
Laat me met rust!
Je mondhoeken trekken,
Je ogen vatten vuur,
en dan komt die bevrijdende traan,
ze wachtte al een uur.
Je longen maken weer lucht,
je kan weer snikkend ademen,
je neemt je zakdoek en droogt je tranen.
En zo ga je verder…
met tranen in je gemoed,
maar je hoopt op de dag
dat je je zorgen begraven zal, zoet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Olijfje2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2001 | ||
| Thema's: | ||