Drie bij vier
Het werd voor haar besloten
ze moest naar een tehuis
nadat hun pa gestorven was
mocht moeder niet alleen in huis
Ze zeiden dat het beter was
verhuisde naar bejaardenhuis
alsof ze op haar plaats daar was
verstopt zijn in een sterfhuis
haar kamertje was drie-bij-vier
een bed kon er net bij
een tafel en vier stoelen
het scheelde haar geen zier
Ze had niets meer te willen
zat opgesloten hier
ze miste wijlen haar echtgenoot
in't kamertje van drie bij vier
Jannie/10-9-2005
| m@rcel: | Zaterdag, september 10, 2005 23:09 |
| droef-mooi Liefs m@rcel |
|
| Lia : | Zaterdag, september 10, 2005 20:27 |
| trieste.... maar zo gaat het.. | |
| Lievelingetje45: | Zaterdag, september 10, 2005 20:04 |
| Prachtig verwoord! Lijkt me eenzaam! Liefs en een vriendschapsknuffel! |
|
| poky: | Zaterdag, september 10, 2005 19:47 |
| heel herkenbaar,dit gebeurt maar al te vaak,mooi neergezet,poky | |
| Tiskee: | Zaterdag, september 10, 2005 19:30 |
| Wauw wat een aangrijpend gedicht. En zo is het nog ook!! Erg heel erg !! Liefs Tiskee |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2005 | ||
| Thema's: | ||