We vertrekken naar de overkant
We nemen een bootje
Je weet wel zo klein bootje met van alles er in
Maar in het bootje zitten jij en ik er in
Het is ons alles
De liefde en de gemeenschap van ons beiden
We vertrekken naar de overkant
Het is niet zo grote tocht
Het is de tocht van de liefde
Met de roeispanen die we hebben
Varen we langzaam verder
Naar de overkant.
Kijk zie daar de bloemen bloeien
En kijk daar de jongen hoentjes die de duik nemen
Eerst op moeders rug onder water duiken
Kijk je kan turen over het water
Van waar komt het naar boven
Dan opeens zie je ze op komen duiken
Het moederhoentje met haar jongen op de rug
Het vertrouwen van in liefde van geborgenheid
Leren kom klaar te zijn voor hun eigen duik in het water
Zo leren wij te varen op de kennis van onze jaren
En varen we zo naar de over kant
Zon licht doet ons verblinden
Als we turen naar de overkant van het water
Verblind van liefde voelen we vaak zo heerlijk warm
Zo zwoel in de zomers nachten
Voelen we de warmte van onze geliefde
Tranen vormen de druppels op ons gelaat
Druppels vormen de wateren voor ons varen
De eenvoud van onze natuur
Leren wij te varen naar de overkant.
Cora (zij): | Maandag, september 12, 2005 18:55 |
mooie! | |
kristal: | Zondag, september 11, 2005 10:05 |
echt heel mooi | |
Mayadegeit: | Zondag, september 11, 2005 01:35 |
Tranen vormen de druppels op ons gelaat - druppels vormen de wateren voor ons varen.. (zoooo.. zèèr prachtig gesteld nachtvlinder) Kus. | |