Het onuitgesprokene
Ik had je nodig.
Ik zocht troost.
Ik kreeg jouw tranen.
Jouw tranen
op mijn schoot.
Jij hebt mij nodig.
Jij zoekt troost.
Dus geef mij je tranen.
Jouw tranen
op mijn schoot.
Ik zocht troost.
Ik kreeg jouw tranen.
Jouw tranen
op mijn schoot.
Jij hebt mij nodig.
Jij zoekt troost.
Dus geef mij je tranen.
Jouw tranen
op mijn schoot.
Reacties op dit gedicht
| herfstblad: | Zondag, september 11, 2005 18:47 |
| verdriet is niet niks vooral niet om iets te verwerken maar je het heeft je wel een mooi gedicht opgeleverd erg voelbaar knuff & sterkte mij |
|
| Hans Winter: | Zondag, september 11, 2005 13:22 |
| soms is er alleen de troost die door je heen gegaan te geven werd, maar nooit zonder de hoop dat ook jij eens evenzo klein mag zijn. groot groetje, hans |
|
| lommert: | Zondag, september 11, 2005 12:02 |
| aangrijpend mooi gedicht..voelbaar liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Judith van der Molen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2005 | ||
| Thema's: | ||