Aan het eind
aan het eind
van al haar krachten
de smarten ondermijnd
denkend dat zij
het zelf wel zou kunnen
wanneer is haar hart
nu eindelijk van mij
ze gaat er onderdoor
aan haar eigen ik
de woorden
ik verloor
branden in mijn ziel
waarom
juist zij
ik vraag het me af
was ze maar van mij
dan pas
zou ik haar volledig
steunen en haar tranen
van haar ogen kunnen wissen
aan het eind
van al haar krachten
hoop ik
dat zij weet
dat ze bij mij
altijd welkom is
want zij is voor mij
als een eindeloos geluk
mijn liefde
voor haar
zal nooit en te nimmer
eindigen
ook niet, aan het eind
~ 11 september 2005 ~
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2005 | ||
| Thema's: | ||