een lieve meid
ik denk aan je mooie ogen en je lieve lach,
ik zou willen dat het niet zo moeilijk was.
jij bent nog zo jong en een heel leven te gaan,
je kan je tijd niet besteden aan zo iemand als mij,
jou woorden zijn zo gemeend en echt,
als ik eraan denk voel ik me zo alleen,
want jij bent daar en ik hier
je wilde zekerheid en die gaf ik je,
maar nu je dat weet, vertel je niet veel,
zelfs je ogen spreken niet,
zijn je gevoelens wel oprecht...
hoe lang gaat dit nog door zo...
en hoe ver kan dit nog gaan...?
misschien moet ik je maar vergeten
al doet me dat veel pijn...
ik zou zo graag bij je willen zijn,
maar onze liefde mag niet verder gaan...
Kim