Het leven is net een wenteltrap,
Je kan naar beneden,Midden,Maar je kan ook omhoog.
Beneden,Waar je Pijn,Angst,Woede,Verdried,en Tegenslagen opgekropt zit.
Midden,Is net een evenwichtsbalk,dan probeer je in evenwicht te blijven,
tussen het donker en het licht.
Boven,Waar je liefde warmte en geluk en het begin van het lichtpuntje ziet.
Als je onderaan de wenteltrap begint,is het net of je het goede en het slechte
niet meer ziet,Alleen een zwart gat gepaart met een hoop verdried.
Langzaam probeer je omhoog te klimmen,Al weet je bij het moment
van klimmen niet waar je moet beginnen.
Tree voor Tree ga je omhoog,met niemand om je heen ,
Niemand die je op zo'n moment kan helpen ,helpen met het verwerken .
Je moet alleen de wenteltrap op .
Vechten,De kracht vinden om boven de wenteltrap te komen .
Het is een trap vol valkuilen en tegenslagen,en een lange weg om te gaan .
Ik ben er ook nog niet ,Maar zal vechten!!
Tree voor Tree,Vechten voor me zoontje en mezelf.
Tree voor Tree zal ik beklimmen ,En de Pijn,Angst,woede,en verdried zal ik overwinnen.
Al voel ik me nog zo alleen zal zorgen dat ik de moed niet verlies,en niet verdrink ik me verdried.
En dat ik eindelijk Tree voor Tree boven aan de wenteltrap ben gekomen,
En alles wat ik achter me moet laten,Dat dan ook onderaan te wenteltrap te laten.
En het zwarte gat dan voorgoed te hebben kunnen verlaten.
Zodat ik het lichtpuntje weer kan zien ,Maar ook de Zonnenstralen!!