de wetten der zwaartepracht
tart de zwaartekracht
zweef in jezelf
naar ongekende hoogte
waar de lucht, ijl
je de adem ontneemt
leven vind je hier niet
mensen vergaan tot vlekken
die dansend tussen wolk en zon
elkaar in kleur concurreren
tot enkel wit nog overblijft
vraag me niet waarom, maar
enkel wij beiden blijven
hier tot in de eeuwigheid
we laten iedereen voorbij
en één in hart en ziel
wachten we geduldig onze beurt af
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, september 13, 2005 20:13 |
| sluit mij aan bij alle bewonderende commentaren! kus, mathilde |
|
| Mayadegeit: | Dinsdag, september 13, 2005 14:38 |
| Lekker! | |
| Artifex: | Dinsdag, september 13, 2005 13:36 |
| Prachtig, heel graag gelezen. Liefs, Artifex. |
|
| Innerchild: | Dinsdag, september 13, 2005 09:10 |
| Wow ... subtiele titel, zeg ! 'Wetten van de zwaartePracht' ... prachtige woordspeling ... I like it ! Doei / Innerchild |
|
| Addee: | Dinsdag, september 13, 2005 08:53 |
| ik benijd je : als ik er bij kom blijf ik niet meer over addee |
|
| ~bengel~: | Dinsdag, september 13, 2005 08:49 |
| zeer mooi, krachtig weergegeven groet bengel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2005 | ||
| Thema's: | ||