Een vinger omhoog, het gebaar gegeven,
Een schot gelost, een ziel begint te zweven,
Een plof van het lichaam, bloed neer dalen,
Dit is één van die vele vreselijke verhalen,

Die verhalen die een oorlog heet,
Over een man die zijn beperkingen niet weet,
Over één man met alles in de hand,
Woede, chaos en wanhoop in het land,

Hoe kon zoiets ongemerkt gebeuren?
Alles was rood, en in geen andere kleuren...
Zoveel fouten, en verschrikking, elke keer weer,
Zolang geleden, doet het nog steeds zeer,

De beelden van toen op mijn netvlies gebrand,
Al mijn vrienden en familie onder aarde en zand,
Zij hebben nu de rust die zijn niet hadden gekregen,
Nu pas... twee meter onder de grond gelegen,

Was die oorlog werkelijk zoveel waard?
Waarom konden die mensen niet worden gespaard?
Die vragen komen altijd pas na het gevecht aan bod?
Waarom niet eerst nadenken... Alles kan kapot,

Een strijd is tijdelijk, de gevolgen levenslang,
De herinneringen blijven.. Voor altijd onzer en bang,
Gedachten die nooit uit je hoofd zullen verdwijnen,
Gevangen in gedachten zul je uiteindelijk wegkwijnen,

Voor altijd op zoek naar die tijd, lang geleden,
Die tijd, van voor wij zo hard streden,
Met mislukte imitaties, van voor het gevecht,
Totdat je het opgeeft en erbij neerlegt,

En dan zul je net als vele anderen begrijpen..
Dat er na de oorlog nog het meest wordt geleden...