Kom en ik zal je laten zien
Het contrast van wit en zwart is weer gigantisch
Je schopt weer zo hard tegen wat jij de lichte wereld noemt
Dit is heel jammer
Want ook al is t niet het duister
Je zal hier best kunnen aarden
Laat los alles wat je pijn heeft gedaan
Zet desnoods je zonnebril op
Als t licht eerst nog te fel is aan je ogen
Kom en ik zal je laten zien
Wat je nu allemaal mist
Doordat je je verstopt in de duisternis
En een grote muur om je heen hebt gebouwd
Ik denk echt dat je je vergist
Maar zo lang je niet wil
Kan ik je niks laten zien
Reacties op dit gedicht
| ring: | Vrijdag, september 16, 2005 15:17 |
| Helemaal waar,alleen als men ergens open voor staat en er aan toe is,zal hij verder zien dan zijn oog reikt. hart.gr.ingrid |
|
| m@rcel: | Woensdag, september 14, 2005 14:10 |
| heel,heel mooi Knuff/liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Woensdag, september 14, 2005 10:00 |
| wit zwart ook in mijn gedicht! mooie verwoording! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2005 | ||
| Thema's: | ||