gepassioneerd danste zij

                                   over haar levenspad

                                   sloeg willekeurig

                                   nieuwe wegen in en

                                   plukte bloemen in de berm

                                   een pas-de-deux

                                   met mensen die zij tegenkwam

                              - voorbij zweefde, zo onbereikbaar

                                   maar zij volgde haar rode draad

                                   in het leven in eenzaamheid

                                   de tijd van diepste dalen

                                   en hoogste bergen

                                   lag al einden achter haar

                                   maar lichtvoetig

                                   bleef ze zichzelf voorbijgaan

                                   haar dromen zijn nog steeds

                                   als vlinders om haar heen

                                   vol van verlangen

                                   maar ook van angst voor

                                   pijn die niet verdween

                                   totdat ze samen danste

                                   met iemand die haar niet verliet

                                   de magische passen en

                                   het samenzijn brachten troost

                                   hij nam weg, al haar verdriet

                              ~ en bracht haar vertrouwen terug