de schuldige


het trillen van mijn handen spreekt
een verhaal dat ik in mijn hart bevroor
zodat ik de pijn nooit meer zal uiten

omdat het kloppen aan deuren
opeens in nutteloosheid
te voorschijn kwam

want niemand luistert

vliegen duizend kraaien angst
leggen vleugels om mijn hart
die 's nachts zullen knijpen

een ademteug, een hand in mijn nek
de gedachte, dat je achter me staat
ik je felle begeerte voelen kan

mijn bittere tranen, onverdient
eindeloos gegil weerkaatst de muren
ik schrik wakker, uit mijn nachtmerrie

beef ik tot in mijn ziel en vervloek
deze nachtmerrie, elke nacht hetzelfde
en dat ik zwak ben, ik moet immers zwijgen

ik walg mezelf in een verdriet
want ik lokte het zelf toch uit
al is er nooit iets echt gebeurd

de woorden spraken boekdelen
niemand zou me komen redden
uit jouw handen, als je kwam

omdat ik je immers uitlokte
nooit gezegd heb, geschreeuwd
ben ik voor altijd schuldig

-en jij mijn ergste nachtmerrie
want niemand zou me redden
als hij waarheid werd-



~"let me go, let me forget and grow.. I have lingered in this painfull past for to long.. let me go so I can dance upon the sky.. let me fly" cried the butterfly in her cocoon.~