Achter die grote deur
Achter de grote zware deur.
Zit een meisje heel alleen.
Ze is bleek ze heeft geen kleur.
En haar hartje zo koud als steen.
Niemand weet wat er gebeurt.
Als de deur daar dicht gaat.
Haar hartje is verscheurd.
Omdat iedereen haar zo alleen laat.
Zullen we ooit te weten komen.
Wat zich afspeelt achter die deur.
Zie soms dingen in mijn dromen.
Denk aan haar en verschiet van kleur.
Op een dag dan gaat de deur open
Zal ze dan nog wel bestaan
Ach ik kan het alleen maar hopen.
Of is ze van verdriet heengegaan.
RIAN
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Donderdag, september 15, 2005 15:17 |
| droef mooi Liefs m@rcel |
|
| Lievelingetje45: | Donderdag, september 15, 2005 14:24 |
| Zeer droevig gedicht ik hoop met je mee dat ze ooit alles achter haar kan laten! Liefs/Ria |
|
| switi lobi: | Donderdag, september 15, 2005 13:51 |
| Diepe zucht...liefsliefs switi lobi | |
| Niniki: | Donderdag, september 15, 2005 12:34 |
| Maar lieverd, wat heb je dit prachtig en zo rakend verwoord. Ik kan slechts nog zuchten en met je mee hopen........ kus Nini |
|
| sunset: | Donderdag, september 15, 2005 12:06 |
| Voelbaar droef, verlangend verwoord. En ik voel met jou mee. Liefs en mijn speciale genegenheid / sunset PS: Ik zal mijn voel naar haar uitstrekken met jouw goedvinden. |
|
| white angel: | Donderdag, september 15, 2005 12:05 |
| laten we hopen dat ze dan nog bestaat... mooi geschreven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2005 | ||
| Thema's: | ||