Als de wind uw naam roept

strijkt gij met uw vingertoppen neder

mijn haren uit een gezichtsveld

dat het vervagende beeld was

Stuurloos draait een kompas in elke richting

zoekend naar het leven

Gebroken op uw scherpe woorden

Als de echo mij uit rotsen gebracht heeft

Illustreer ik eenzaam uw hand  

die mij verborgen houdt voor de wereld

U schilderde voor mijn ogen een zonsondergang

van enkel vlammend zwart

Op mijn zelfgemaakte vlot meerde ik aan          

In een wereld die u schiep

voelde de golven door mijn hartslag slaan

Terwijl ik  uw hoop als droom in mij opnam

Ik , enkel een wanhopige sterveling, schrijnend om tederheid

liet uw liefde voorbijdrijven

In een golf van naïviteit…