Gebroken vleugels
en elke keer
als ik probeer te vliegen
mijn vleugels
probeer uit te slaan
wordt ik geketend
aan ringen van verdriet
starend naar boven
wachtend op een nieuwe kans
smachtend naar nieuwe hoop
mijn geloof
begint op te raken
mijn vleugels
in het stof geplakt
regen die me bijna
verdrinken doet
en elke keer
als ik probeer te vliegen
wordt ik vastgehouden
en teruggekaatst
ik val dan
met een harde klap
terug op aarde neer
-
~15 september 2005 ~
Reacties op dit gedicht
| Koene: | Zondag, september 18, 2005 23:19 |
| zet m op schattie!!... | |
| angel of tears: | Vrijdag, september 16, 2005 20:44 |
| heel mooi geschreven! groetjes |
|
| m@rcel: | Vrijdag, september 16, 2005 13:28 |
| heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
| vivika: | Vrijdag, september 16, 2005 11:56 |
| ocharme toch. wel heel erg mooi geschreven. dikke knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2005 | ||
| Thema's: | ||