Verlangen, hoop en vrees
waren de gevoelens die ik gisteren had
Het moment dat je binnenkwam lopen
terwijl ik daar op je wachtte
je vertrouwde gestalte
je ogen en je lieve lach
deden mijn hart weer smelten

Overrompelend, kwetsbaar en lief
was jouw indruk op mij
je veroverde mijn hart
en ik liet je rustig binnen
Graag een tafeltje voor twee
en samen toch een hapje eten
zo besliste je gewoontegetrouw
en regisseerde zo het verloop van ons samenzijn

Je liet mij de keus
wat er zou gebeuren
maar in je hoofd
had je de avond al gepland
Uitgebreid babbelend, een luisterend oor
serieus genietend
van alles wat ons samenbracht
Het is er nog steeds, gaat het ooit over?
Voorlopig nog niet, belofte maakt schuld!

Dan komt het einde
mijn glas moet nog leeg
gooi maar achterover
we gaan naar buiten
In mijn hart slaat de paniek toe
nu al weg, de avond al voorbij?
Even de armen om elkaar heen
een zoen op je mond, je moet nu echt gaan
Nee, niet nog vijf minuten, dat maakt het alleen maar moeilijker
en ik laat je uiteindelijk gaan

Natuurlijk,
de telefoon
nog even genieten
zeggen dat ik van je hou, je zo mis
je zegt het niet
Ben je bijna thuis?
Dag lieverd, we bellen weer, tot gauw!