Toen
Toen je klein was
wilde je steeds bij me zijn
Toen ik lachte
zal je de reden geweest zijn
Toen je verdriet had
zat ik troostend aan je zijde
Toen je ziek was
haalde ik de dokter erbij
Toen je het moeilijk had
was ik de schouder waarop je leunde
Toen Ik het moeilijk had en je nodig had
ging je weg en keek over je schouder
naar me heen!
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Zaterdag, september 17, 2005 12:40 |
| heel mooi verwoord Dikke lieve troostknuff m@rcel |
|
| Sifra.K: | Zaterdag, september 17, 2005 09:57 |
| Voelbaar verdriet .. Liefs, Sifra |
|
| moonwoman: | Zaterdag, september 17, 2005 08:33 |
| mooi neergezet, dikke troostknuffel. lieve groeten |
|
| sunset: | Zaterdag, september 17, 2005 07:50 |
| Pijnvol ontgoochelend verwoord. Liefs en warme knuf / sunset |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 17, 2005 07:25 |
| mooi verwoordt liefs Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
| Thema's: | ||