waarheid?
Praten we ons zelf niet herinneringen aan?
Welke Ilusie zijn we nu weer aan het geloven?
Welke bevroren weg zijn we nu weer aan het begaan?
zijn we dan echt te laf om ons vuur te zien doven?
Prachtige ogen vol van verlangen,
Jou warme lichaam dat de mijne verwarmd.
De schittering van jou tranen over je wangen.
En dan jou passie die mij ontarmd...
Het glijd weg...kan het verlangen niet aan.
Je staat nog hier maar je gevoelens blijven rennen.
Ben je echt van plan hier mee door te gaan?
Houden van is niet iets waar je aan gaat wennen.