Zo eenzaam

Zo eenzaam als het laatste blad aan een boom
Zij had een gezellig groot gezin gehad
Was tevreden geweest
Met haar man en kinderen.

Soms was het wel eens hinderen
Maar het waren hun kinderen
Zij groeiden op en gingen studeren
Zij konden gelukkig allen goed leren.

De een na de ander vloog uit
Het kostte allemaal een lieve duit.
Het werd steeds rustiger en stiller om hun heen
Toen haar man ook nog overleed
Was zij helemaal alleen.

De kinderen nu volwassen hadden allen een drukke baan
Zo kon het gaan, dat zij hen maanden niet zag
Zij belde wel en zeiden dan nog even gedag.

Zij waren allen geemigrëërd
Dat had pijn gedaan ze was bezeerd.
Zij schreven vaak,kom hier wonen
Daar kon zij wel over dromen.

Zij kon het niet
Zij was te ziek
Het deed haar wel goed
Dat zij het vroegen
Zij kon zich niet meer, bij hen voegen.

Zij voelde zich op sterven na dood
Maar het einde wilde nog niet komen
Ze kon er van dromen
Dat engelen haar kwamen halen.

Blij en opgetogen was zij dan
Maar GOD had een ander plan.
Zij moest nog geduldig zijn en wachten
Er waren vreemden die haar pijn verzachten.

Zo lief en voorzichtig hielpen zij haar
Nou dan wachten zij nog maar.
Eens was de laatste dag
Dat zij haar lieve man weer zag.

Zij voelde zich zo alleen, achter gebleven
Als het laatste blad aan een boom