Verloren
Sinds korte tijd,
Ben ik je kwijt,
Ik dacht dat de wonden nog wel konden helen,
Maar jou kon het blijkbaar al niet meer schelen,
Jou kon het niets schelen dat het zo gelopen is,
Ook al ging het gewoon helemaal mis,
Je dacht alleen maar aan jezelf en niet aan anderen,
Je zei zelfs dat je voor niemand wilde veranderen,
Toen jij wegging uit mijn leven,
Is er een plekje open gebleven,
Hoe veel ik ook probeer,
Het doet me gewoon nog steeds zeer,
Mensen vinden dat vreemd en raar,
Maar het valt bij mij gewoon heel zwaar!
Ben ik je kwijt,
Ik dacht dat de wonden nog wel konden helen,
Maar jou kon het blijkbaar al niet meer schelen,
Jou kon het niets schelen dat het zo gelopen is,
Ook al ging het gewoon helemaal mis,
Je dacht alleen maar aan jezelf en niet aan anderen,
Je zei zelfs dat je voor niemand wilde veranderen,
Toen jij wegging uit mijn leven,
Is er een plekje open gebleven,
Hoe veel ik ook probeer,
Het doet me gewoon nog steeds zeer,
Mensen vinden dat vreemd en raar,
Maar het valt bij mij gewoon heel zwaar!
Reacties op dit gedicht
| Flo0rtjuh: | Zaterdag, september 17, 2005 15:36 |
| Het is niet raar.. want je hield niet voor niets van die persoon, die unieke persoon. En het unieke stukje.. dat vind je niet snel terug:) Kuszjee |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brittos | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
| Thema's: | ||