Eindeloos ondergaan
Zonder jou niks voelen
Mezelf kapotmaken zonder
Dat ik het nog merk
Ik zal wegrennen ook al
Zal het einde me komen halen
En woorden veranderen
In messensteken
Na een regenbui
Bewolking blijven zien
Ik blijf me afvragen waar
Mijn hart gebleven is
Littekens bloeden
Gedroogde tranen huilen
In kleine stukjes breken en nu
Niet meer te lijmen zijn
In mezelf verdwijnen als
Je tegen me schreeuwt
Bewusteloos van binnenin
Dit is de laatste keer
Rust laten weerkeren met
Een mes op mijn pols
Mezelf kapotmaken zonder
Dat ik het nog merk
Ik zal wegrennen ook al
Zal het einde me komen halen
En woorden veranderen
In messensteken
Na een regenbui
Bewolking blijven zien
Ik blijf me afvragen waar
Mijn hart gebleven is
Littekens bloeden
Gedroogde tranen huilen
In kleine stukjes breken en nu
Niet meer te lijmen zijn
In mezelf verdwijnen als
Je tegen me schreeuwt
Bewusteloos van binnenin
Dit is de laatste keer
Rust laten weerkeren met
Een mes op mijn pols
Reacties op dit gedicht
| herfstblad: | Zaterdag, september 17, 2005 19:09 |
| .......ik weet even niks te zeggen...... het gevoel van realiteit komt erin voor maar aan de andere kant weet ik niet of ik wel gelijk heb knuff mij Zie je maandag weer:D:D |
|
| m@rcel: | Zaterdag, september 17, 2005 19:00 |
| stilmakend.... Knuff m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -Black-Tears- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
| Thema's: | ||