je was de enige die me gek kon krijgen
zoveel verdriet, ik bleef koel doen.
van binnen ging ik dood.
Ik dacht nog wel een relatie waarbij je
heel de tijd huilt moet je eindigen.
Dat deed ik dus,maar het gevoel dat je me gaf
ik kon jou niet alleen laten,dacht dat je mij wou,dus daar ging ik weer.
Wetende het is fout,maar nu kan het toch,misschien
had ik toen anders moeten reageren,ik had spijt en dacht de volgende keer loop ik gewoon weg met je,geen twijfel.
iemand die om je geeft en waar je verliefd op bent.
Zoveel heb ik niet gevoeld voor iemand.
Ik wou het zo graag.
Nu doe ik even niet leuk meer.
gewoon de domme waarheid.
Zocht overal de oplossing
Nu weet ik wel iets, ik zoek naar je
en als ik je niet vind,neem ik de eerstvolgende die bevalt wel.