Ik verlies
mijn ogen
teneergeslagen
starend in het niets
duizende keren
geprobeerd te strijden
zoekend naar overwinning
mijn tranen
zij stromen henen
door de groeven
van mijn zorgen
vervreemd van deze wereld
niet meer wetend
wat er gaande is
de moed opgeven
ik sta langs de kant
toe te kijken
hoe mijn leven
wordt geleefd
ik verlies mijn leven
ik heb verloren
de strijd is voorbij
de stilte
heeft mijn hart ontmoet
en haar wrede angsten
laten nestelen
in mijn diepste binneste
ik heb verloren
voorgoed..
~ 17 september 2005 ~
Reacties op dit gedicht
| ring: | Maandag, september 19, 2005 13:11 |
| Mooi hoor!hart.gr.ingrid | |
| Koene: | Zondag, september 18, 2005 23:21 |
| nee... niet mee eens. en je zal niet verliezen ook! | |
| Black Hunter Of Death: | Zondag, september 18, 2005 14:05 |
| When you give up fighting, i'll be your victory Don't loose faith in yourself! There are people who love you and who care 'bout you...when you can't walk, lean on your friends and they'll help you walking the path of life...never forget that! ~Liefs~ *check your mail and read...* |
|
| Ward van der Zee: | Zondag, september 18, 2005 08:26 |
| Nu heb je misschien wel verloren, maar je hebt niet voorgoed verloren. Jij kan niet voorgoed verliezen. Er zijn er nog genoeg die om je geven en die je zullen behoeden voor een definitieve nederlaag... | |
| m@rcel: | Zaterdag, september 17, 2005 23:38 |
| heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| mamsiemomo: | Zaterdag, september 17, 2005 23:35 |
| zeg nooit nooit,.... het is volle maan vannacht,...... Geniet ervan!! Zo mooi,....... | |
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
| Thema's: | ||