Wisselvallige Herfstgodin
Wisselvallige Herfstgodin
het licht geeft zich schoorvoetend terug
streelt geel oranjerood de weken langs
het water naar omlaag waar het knisperend
vergaat doorheen het knerpend grind en
gaan er triester dan in lentezomer zolen
overheen die slepend zuchten om geliefden
weg te voeren naar een laatste slaapplaats
waar de entourage mooi is aangepast
als minuscuul de zon doorbreekt, ik zucht
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zondag, september 18, 2005 14:35 |
| Ik zucht met je mee....van bewondering, liefsliefs switi lobi | |
| Fri..: | Zondag, september 18, 2005 14:18 |
| Wauw, geweldig dit.. Liefs, |
|
| maria : | Zondag, september 18, 2005 12:02 |
| wonderschone poezie! fijne zondag met liefs, maria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2005 | ||
| Thema's: | ||