rechte wegen draaien kronkelig
door de valleien van verdriet
die versiert is met de kraters
van het eeuwenoude leed
pijn van vroeger verzameld
in mijn rugzak van verdriet
beschadigd en getekend
door die bagage in mijn hoofd
geluk verdreven als een ketter
maakt het onmogelijk te herkennen
wanneer het als een onweersbui
zo plotseling warm op mij valt
en ik kronkel rustig verder
over mijn snelweg van verdriet
die drempels, ja die drempels
zou ik die niet kunnen dempen?
Will Hanssen: | Maandag, september 19, 2005 19:42 |
Mooi geschreven André! Liefs, Will |
|
enjaeva: | Maandag, september 19, 2005 17:50 |
wat een gedicht niet kan zeggen!!! ja drempels dempen beslist ik kan het weten het gaat wennen liefs en sterkte met alles enja | |
Lia : | Maandag, september 19, 2005 17:16 |
mooie vergelijking maak je... knuffie | |
Mathilde: | Maandag, september 19, 2005 15:05 |
mmm...dat is een bekende weg! hij wordt beter met de jaren maar ideaal nooit... liefs, mathilde |
|
Hans van Os: | Maandag, september 19, 2005 13:37 |
Die drempels zullen zakken... werkelijk, over een tijdje hoef je er niet meer voor te remmen. Hou vol |
|
Irdana: | Maandag, september 19, 2005 11:09 |
troost knuffels Irdana |
|
De Voddenfilosoof: | Maandag, september 19, 2005 10:32 |
En uwen rugzak afwerpen! | |
MayadeBij*: | Maandag, september 19, 2005 10:20 |
(ooowww was ik maar een uitvinder - dan kon ik de wereld kleuren :) | |
MayadeBij*: | Maandag, september 19, 2005 10:19 |
Tuurlijk wel - en schaf meteen een wekker aan die iets zegt van ´morning honey, zzzzzzzzz, morning honey, zzzzzzzz ;) Kus. | |
Auteur: winterklaas | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 19 september 2005 | ||
Thema's: |