Kan het echt niet

Later zul je wel horen,
Hier liep ze, kijk haar mooie sporen.

Kan duizend keer tegen mezelf zeggen,
vertel alles wat je wel, kom op muts nu uitleggen.
Maar nee, telkens weer praat ik me vast,
dan haal ik alle vrolijke maskers uit de kast.
Zet een lieve glimlach weer op,
dit kent geen stop.

Maar eens is de tijd, dat ik er niet meer ben,
dan is er alleen nog maar, 1 nakomeling met een ideale gen.

Geschreven door

*sproeten_snoet*

Reacties op dit gedicht

sproeten_snoet vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

moongirl1982:	Woensdag, september 21, 2005 09:49
ik weet dat het je wel zal lukken om alles te vertellen en zonder dat masker ben je ook leuk, groet moongirl1982

Over dit gedicht

Auteur: *sproeten_snoet*
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 19 september 2005
Thema's: [Delen]