respect... voor jou
Je verteld je verhaal
Terwijl je tegenover me zit
In de trein
Een lange rit
Je ogen vol verdriet
Maar ook met lust en leven
Alles is je afgenomen
Maar je wilt alleen maar geven
Ik geloof mijn oren niet
Wat jij hebt meegemaakt
Heeft het diepste, donkerste
Van mijn hart geraakt
Al een half jaar ren ik weg
Doodsbang weggekropen
Maar nu jij me hebt verteld…
Begin ik weer te hopen
Al mijn respect is voor jou
Je hebt me geleerd
Wat ik niet begreep
Fouten maken is niet verkeerd
We zijn allemaal mensen
Allen ervaren we pijn
Maar we moeten leren
Onszelf te durven zijn
Terwijl je tegenover me zit
In de trein
Een lange rit
Je ogen vol verdriet
Maar ook met lust en leven
Alles is je afgenomen
Maar je wilt alleen maar geven
Ik geloof mijn oren niet
Wat jij hebt meegemaakt
Heeft het diepste, donkerste
Van mijn hart geraakt
Al een half jaar ren ik weg
Doodsbang weggekropen
Maar nu jij me hebt verteld…
Begin ik weer te hopen
Al mijn respect is voor jou
Je hebt me geleerd
Wat ik niet begreep
Fouten maken is niet verkeerd
We zijn allemaal mensen
Allen ervaren we pijn
Maar we moeten leren
Onszelf te durven zijn
Reacties op dit gedicht
| ring: | Dinsdag, september 20, 2005 20:07 |
| Vooral de laatste twee strofes vind ik erg mooi!hart.gr.ingrid | |
| loveforyou!: | Dinsdag, september 20, 2005 18:32 |
| Heel mooi! heb me erg verdiept in dit gedicht! egt mooi! *zucht* liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Gloudemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2005 | ||
| Thema's: | ||